අතරමන් උන කදුල...
මග කොහොම සොයගන්නදැයි සිතමින්...
කොපුල් පුරා දිවයයි...
සැගවුනු සොදුරු පිවිතුරු...
සිතුවිල්ලක් පස්සේ...
ඒ තරම් සොදුරු බවක්...
ඒ තරම් පිවිතුරු බවක්...
ඒ තරම් ආදරනීය බවක්...
එද මට දැනුනානම්...
අද මේ වචන මෙතන නැතිවෙන්න තිබුන...
"මට හොදට රගපාන්න පුලුවන් නෙද???"
සිතින් නෙත ගැටුනත්...
නෙතින් නෙත හමු නොවුනත් කිසිදා...
දිනෙන් දින, ඈතින් ඈතටම යන...
ඔබට...
ආදරෙයි...
දිය සොයා මිරිගුවක් පස්සේ...
සිහි මදව ඇවිද යන ලෙසින්...
ඔබත් නෑ මට,
මමත් නෑ මට,
හිතත් නෑ,
හිත අතරමන් වෙලා...
නැතත් ඈ මට,
හිතක් නෑ වෙන,
කෙකුට දෙන්නට...
ඇගේ නම එහි ලියවිලා...
ආදරෙන් හිත පුරව ගන්නට,
වාසනවක් ඇත්තටම නැති බව,
ඇය නිසා මට තෙරුනා,
"ආදරය" තහනම් ඒ "නොලැබීම" නිසා බව
තෙරුනා...
මට තෙරුනා...
දැහැන් ගත වුනු ආදරය..
අහම්බෙන් හමු වුන...
තාම මතකයි,
සිනාසුන දෙනෙත...
බොදකලේ කෙලෙසක...
කදුලු කැට දෙනෙත තුල...
නුබට බැදි සෙනෙහස, නුබවත් නොදැන..
කදුලු වී ගලායයි, දෙනෙත තුල...
ඒ, නුබට බැදි නුබේ සෙනෙහස...
