සරදම...

නොතිබුනානම් මගෙ සිත සිතක් වී.. 
තවමත් මගෙ ලගින් හිදී.. 
මුහුනුපොතෙන් හමුවුනු මිතුරියක්සේ... 
" ඔබ " නෙත්පුරා දැකගන්නත්... 
සිත්පුරා දොඩමලු වෙන්නත්... 
එහෙත් දැන් ලොකයා හමුවේ.. 
තුච්ච, නින්දිත, ක්‍රියාවක් වී එය.. 
කරන්නට කිසිත් නැත... 
ගොලුවෙක් වීම හැර... 
එය මාගෙ දෛවයයි... 
දෛවයෙන් මා ලද සරදමයි...  
දෙවියනේ මේ කදුලු කැට කාටද?