සදාකාලික ඔබ...

සිතින් පැතුවා පැතුම් ගොන්නක්... 
සදාකාලිකවම, එපමනයි සිතා... 
" දරාගන්න බැහැ රත්තරනේ... " එය සිහිනයක් වූ නිසා... 
හදාගන්න හැකිනම් හිත මෙතුවක් ඉවසූ නිසා... 
එහෙත්... 
කල නොහැක එය සදාකල් ඔබ සිත තුල වූ නිසා...

සිහිනය...

සිහින ගගුලක කිමිදෙමින්.. 
නැහැවෙමින්... 
සිහින දෙව්දුව එතැයි සිතමින්... 
සිහින ගගුලෙම ගිලෙමින් ගිලෙමින්... 
සොයයි සිත දෙව්දුවම අසමින්...
නැගුනු කල හිරු ගගුල වියලමින්... 
සෙවූ සිත සිහිනෙකැයි සිතුනෙන්... 
තැනු මාලිග කැඩී බිදුනෙන්... 
මගේ සිත සියොලගම ඇවිලුනා... 
ඔබ කෙරේ ඒ තිබූ සෙනෙහෙන්...

ඔබ ලියු කතාව..

දයබර දෙනෙත.. 
නගරයක් මැද හමුවුනු... 
අහින්සක, උනුසුම් ඔය බැල්මට... 
උනුසුම් උනා මගේ මුලු හදවතම.. 
සීතලෙන් දුක්විදින...
කියවන්න බැරි උනා...
ඔබ ලියු ඒ කතාව..
මන්දයත්...
බස් රියක් පැමිනුනා..
බිදගෙනම මගෙ දැහැන...

ඔබ...

ඔබ අහිමි බව දැන දැනත්... 
ඔබ වෙනුවෙන් කදුලු සලන... 
කදුලම උරුම... 
මගේ සිත..

අදරේ කරන හිත...

අදරේ හරියට හුලග වගේ... 
පේන්නෙ නැ කාටවත්... 
ඒත්... 
හිතට දැනෙනව ගොඩක්... 
එතකොට... 
අදරේ නැති උනාම දැනෙන වෙදනාව... 
කාන්තාරයක් වගේ නේද? එකෙ තනි උනොත්, 
වතුර ටිකක්.. 
අඩුම ගානෙ හෙවනක්වත් නතුව මැරිල යන්න වෙනව එක ඇතුලෙම... 
එකයි කියන්නෙ... 
අදරේ කරන හිත දාල යන්න එපා කියල....

මගෙ දෑස...

සිතේ ගුලිවෙච්ච... 

මහ මෙරක ආදරය...
නුඹෙ සිතට දැනුනු කලෙක... 

ඇවිත් විදගන්න...
හිත පුරා අදරය... 

මහ සයුර හා සමාන...
මා ලගට එන දවස... 

කොපමනක් කල් උනත්...
උන්හැකිය මග බලන්...

පියෙවෙනතුරු මගෙ දෑස...

කදුල නුබ..

කදුල නුබ හා දොඩමලු වන්නට...
ඇගෙන් ලද වරම...
සිත තුලම පොදි බැදගෙන... 
සිහිනෙකින් වත්...
නුබ හා දොඩමලු නොවන්නට හැකිනම්...